నిదానమే ప్రదానం

అనగా అనగా ఒక ఊళ్ళో బ్రాహ్మణ ' దంపతులుండేవారు, వాళ్ళకు పిల్లలు లేరు. అందువల్ల ఆ భార్యాభర్తలిద్దరూ బాధపడి చివరికొక ముంగిసను తెచ్చిపెంచుకున్నారు. ఆ ముంగిస వాళ్ళకెంతో మచ్చికయి ఇంట్లో పసిపిల్లవానిలా తిరుగుతుండేది. కొంతకాలం అయేసరికి వాళ్ళకో చిన్న పాపాయి పుట్టింది. వాళ్ళు వాళ్ళతో పాటు ఆ ముంగిస కూడా ఎంతో ఆనందపడ్డారు.

లేక లేక పుట్టిన ఆ పాపాయిని వాళ్ళు ఎంతో అల్లారు ముద్దుగా పెంచుకుంటున్నారు. ముంగిస కూడా ఆ పాపతో ఆడుకుంటుండేది.

ఒకరోజున ఆ పాప అమ్మ ఏటికి నీళ్ళకి బయలుదేరింది. పాప అప్పడు ఉయ్యాల్లో హాయిగా నిద్రపోతున్నది. ముంగిసను పిలచి ఆ అమ్మ పాపకు కాపలాపెట్టి నీళ్ళకు బయలుదేరింది. ముంగిస ఆ ఉయ్యాల చుట్టూ తిరుగుతూ గంతులేస్తూ పాపనే చూస్తూ, పాప యెప్పడు లేస్తుందా, ఎప్పడాడుకుందామా అని ఆలోచిస్తూ కాపలా కాస్తున్నది. కొంతసేపటికి ఒక పాము ఇంటిదూలం నుండి ఉయ్యాల గోలుసు మీదకు ప్రాకి గోలును గుండా ఉయ్యాలలోకి వస్తుండటం ముంగిన చూసింది. పాము పరమదుగ్మార్థుగాలని, విషజంతువని ముంగిసకు తెలుసు. అందువల్ల పాపకు వమయినా అపకారం చేస్తుందేమో నని హడలిపోయింది. ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటే లాభం లేదని వెంటనే ఉయ్యాలలోనికి గెంతి ముంగిస గొలుసులనుండి వస్తున్న పాము నెదుర్కొంది. హోరా హోరీగా దానితో పోరాడింది. ఎల్లాగయితేనేం దాన్ని ముక్కలు ముక్కలు కొరికి చంపేసింది. పాపకు ప్రమాదం తప్పింది.

పాపను రక్షించానన్న ఆనందంతో ముంగిన పాప అమ్మకోసం వాకిట్లోకి వెళ్ళి ఎదురు ' చూస్తోంది. అంతలో ఆమె భుజాన బిందెత్తుకుని ఆ ఇంటికి వచ్చింది. ముంగిన ఆమె కాళ్టలో ఎంతో ఆనందంగా దూరింది. తన కాళ్టలోకి అడ్డుపడుతున్న ముంగిసను చూసింది. దాని నోరంతా రక్తంతో తడిసివుంది. పాపను కరిచేసుంటుంది. అదే ఆ రక్తమంతాను అని అనుకున్నది. ఎర్రగా వుండడం చూచింది. ఆమె గుండెలు గుభేలుమన్నాయి. ఆమెకెంతో కోవం వచ్చింది. వాకిట్లోగల కర్రనోకదాన్ని తీసుకుని కోపం తీరా దాన్ని కొట్టి చంపింది.

దాన్నలా చంపేసి చరచరా లోపలకు వరుగెత్తుతూ వెళ్ళింది. పావను చూచుకునేటం దుకు. పాప చిరునవ్వులొలికిస్తూ ఉయ్యాలలో ఆడుకొంటుంది. ఆ ఉయ్యాలలో పాము ముక్కలు ముక్కలై వడి ఉండడం చూచింది. జరిగిందేమిటో ఆమెకు అర్ధమయ్యింది. తన బిడ్డ ప్రాణాలు కాపాడిన ఉపకారిని తాను చంపేసిన పాపాత్మురాలనని బాధపడింది. తొందరపడకుండా నిదానంగా ఆలోచిస్తే ఈ దారుణం జరిగేది కాదని బాధపడింది. ఆవేశంతో ఉపకారికి అసకారం చేసాను. ఏ పనైనా నిదానంగా ఆలోచించి చెయ్యాలి అని బాధపడింది.