జ్ఞానోదయం

ఒకానొక గ్రామంలో ఓ అవ్వ తన కొడుకు, కోడలు, మనవడితో నివసిస్తూ వుండేది. ఆ అవ్వ బాగా ముసల్ది అయిపోయింది. ఆమెలో శారీరక బలహీనత ఎక్కువ అయిపోయింది. అప్పడప్పడు ఆమె చేతిలోంచి గాజు కప్పులు, గాజు వళ్ళేలు జారిసడి పగిలిపోతుండేవి. అవి పగిలినప్పడల్లా కోడలు తన ముసలి అత్తను తిట్టేది. ఇలా తన నానమ్మను తిట్టడం మనవడికి ఇష్టం వుండేదికాదు. కానీవాడు అమ్మను ఏమి అనలేక పోయేవాడు.

ఓ రోజు అవ్వ చేతినుండి నగిషీలు చెక్కిన గాజు పళ్ళెం పడి పగిలిపోయింది. కోడలు కోపగించుకుని, తన కొడుకుని పిలిచి డబ్బులు ఇచ్చి అవ్వకు ఓ చెక్క పళ్ళేం కొనుక్కురమ్మని చెప్పింది . వాడెంతో బాధపడ్డాడు. అవ్వ భాధపడుతుందని వాడికి తెలుసు. అయినా తన అమ్మకు బుద్ధి చెప్పాలని నిర్ణయించుకున్నాడు .

'బజారునుండి రెండు చెక్క పళ్ళాల" తెచ్చాడు. అవి చూసి అమ్మ ఆశ్చర్యపోయింది. “ఒక చెక్క పళ్ళెం తెమ్మంటే రెండు ఎందుకు తెచ్చావ్‌?” అని కోపంగా అడిగింది.

"మరేం లేదు. ఒకటి అవ్వకి. నీవు కూడా ముసలి దానివి అయిపోతే నీకు కూడా ఒకటి వుండాలి కదా!" అని చెప్పాడు.

కోడలికి జ్ఞానోదయమైంది. ఆ రోజునుండి అత్తగారిని ఎంతో ప్రేమగా చూసుకోసాగింది కోడలు.

మీ తరంలోని మా తల్లితండ్రులను, వ్యద్ధుల్ని మారెలాగైతే చూస్తారో... మా తర్వాత తరం వారు అంటే మా కొడుకు / మనవలు కూడా మిమ్మల్ని అలాగే చూస్తారు.