గర్వం

మగథను పాలించే రవివర్మ చాలా ధైర్యవంతుడు. ఎంతో పరాక్రమవంతుడు. అందువల్ల రాజులో కాస్త గర్వం చోటు చేసుకుంది. ఆ కారణంగా తనంతటివాడు మరొకడు లేడను కొంటున్న రాజుకు, తన వెంట తోడు ఎవరూ లేకుండా ఒంటరిగానే అడవికెళ్ళి జంతువుల్ని వేటాడే అలవాటుంది.

"మిరు మాటి మాటికీ. ఎవర్నీ వెంటటబెట్టుకోకుండా ఒంటరిగా అడవికెళ్ళడం మంచిదికాదు. మనకి శత్రువులున్హారన్న సంగతి మాకు తెలుసుకదా... కాలం ఎవ్వడూ ఒరే విధంగా వుండదు” అన్నాడు మంత్రి రాజుతో కానీ రాజు వినలేదు.

కొన్నాళ్ళు గడిచాయి. యథాప్రకారంగా అడవికెళ్ళి వేటాడుతున్న రవినర్మకి అనుకోకుండా ఆపద వచ్చిపడింది. ముసుగు వేషాల్లో వున్న ఇద్దరు వ్యక్తులు రాజును అమాంతంగా పట్టుకుని ఓ చెట్టుకు బంధించి, తళ తళ మెరిసే కత్తుల్ని టైటకు తీసి “నిన్ను ఇక్కడే చంపాలా? లేక మా రాజ్యానికి ఈడ్చుకువెళ్ళి చంపాలా?” అన్నారు.

వారు శత్రురాత్యానికి నంబంధించినవారని రవివర్మకి పూర్తిగా తెలిసి ప్రాణం పోయినంతపనైంది. గతంలో మంత్రి చెబుతూ వచ్చిన మంచి మాటలు రాజుకి గుర్తొచ్చాయి. ఒంటరివాడైన తనను ఇప్పడు ఎవరు రక్షిస్తారు? ఇలా ఆలోచిస్తున్న రవివర్మకు తమ ముసుగు వేషాల్ని తొలగించిన తన మంత్రి, సైన్యాథిపతిని చూసి ఆశ్చర్యవడ్డాడు.

“మహారాజా! మో మనసు మార్చడానికే మేమిలా కావాలనే చేశాం. క్షమించండి. " అన్నారు. మంత్రి, సైన్యాధిపతి.

అప్పుడు రవివడ్షకు వారిలా ఖందుకు చేయాల్సి వచ్చిందో తెల్లింది తనలో నన్న ఆ కాస్త 'గర్వం తగ్గిపోయింది. అప్పట్నుంచి రవివర్మ తనకు తోడుగా కొందరు భటుల్ని వెంటబెట్టుకుని వేటకి వెళ్ళసాగాడు.