కోతుల వ్యాపారం

ఒక ఊళ్ళో చాలా కోతులుండేవి. ఒక రోజు ఒక వ్యక్తి ఆ ఊరికొచ్చి కోతులను వంద చొప్పున కొంటానని ప్రకటించాడు. అదివిన్న ఊరివాళ్ళు" వీధిలో తిరిగే కోతుల్ని వంద చొప్పునెవడు కొంటాడు .... ఆయనొక పిచ్చివాడు" అని నమ్మలేదు. కానీ ఒకరిద్దరు దాన్ని తేలికగా తీసుకోలేదు. వస్తే వంద లేకపోతే మనది పోయేదేమీలేదు అని ప్రయత్నించారు. వాళ్ళు వంద చొప్పున సంపాదించుకున్నారు.

ఆ వార్త ఊరంతా గుప్పుమంది. అంతే అందరూ కోతులెనకపడ్డారు. ఖాళీ లేకుండా కోతుల్ని పట్టి వంద చొప్పున సంపాదించారు. కొన్ని రోజుల తరువాత ఆ వ్యక్తి రెండొందలని ప్రకటించాడు. అంతే అటూ ఇటూ పరిగెత్తి మరీ మిగిలిన కోతుల్ని పట్టి అమ్మారు. ఊరిలో కోతులు దాదాపుగా అమ్మేసారు. అప్పుడు ఆ వ్యక్తి ఐదు వందలని ప్రకటించాడు. అంతే ఊరి వాళ్ళు నిద్రాహారాలు మర్చిపోయి మరీ కోతులకోసం గాలించి గాలించి మరీ పట్టుకుని అమ్మేసారు. ఇంకా ఊళ్ళో బయట కోతులే లేవు.

ఆ సమయంలో అదే వ్యక్తి ఒక కోతికి వెయ్యి రూపాయలు ఇస్తా అని ప్రకటించాడు. కానీ ప్రకటించిన వెంటనే ఆయన అర్జంటుగా సొంతూరు వెళ్ళవలసి వచ్చింది. వ్యాపారం అంతా ఒక్కడే చూసుకునేవాడు. కనుక ఒక పనివాడిని నియమించి ఊరికెళ్ళాడు. కోతులను వెతుకుతూ ఊరివాళ్ళు మంచి నీళ్ళుకూడా త్రాగడం మర్చిపోయారు. అసలు ఊళ్ళోకోతులే లేవు.

అది పసిగట్టిన ఆ పనివాడు ఊరివాళ్ళతో" ఇక్కడున్న కోతుల్ని నేను మీకు ఏడు వందల చొప్పున మీకు ఇస్తాను. ఊరునుండి వచ్చే మా యజమానికి మీరు వెయ్యి చొప్పున అమ్మేయ్యండి. మీకు ఒక కోతికి మూడు వందలు లాభం." అని లోపాయకారి ఉపాయం చెప్పాడు.

ఆవార్త ఊరంతా పొక్కింది. ఇంకేముంది మంచి బేరం దొరికింది అని ఆ పనివాడి దగ్గరకు వెళ్ళి,డబ్బున్నోళ్ళు కోతి మందల్ని కొనేసారు. పేదవాళ్లు అప్పు చేసి మరీ ఏడువందలిచ్చి మరీ కొన్నారు. అలా ఆ పనివాడు తన దగ్గరున్న మొత్తం అన్ని కోతుల్నీ అమ్మేసాడు.

ఆ కోతులను కొనే వ్యక్తి ఎప్పుడొస్తాడో తెలీదు... కొన్ని రోజులకి వాడు వస్తాడన్న నమ్మకమూ పోయింది. కానీ ఆశ చావక ఏడు వందలు పెట్టికొన్న ఆ కోతుల్ని వదల్లేక వాటిని కాపలా కాయలేక వాటిని మేపలేకా సతమత మౌతూ బ్రతికేస్తున్నారు. ఈ వ్యాపారం ఎంతమందినో అప్పులపాలు చేసి రోడ్డునకీడ్చింది కొద్దిమందిని మాత్రమే కోటీశ్వరుల్ని చేసింది.